மைத்திருவிழா

நல்ல வெயில். ஒவ்வொரு வருடமும் இதுவரை இப்படியான வெயிலைப் பார்த்ததில்லை என்ற வசனத்தை எதிர்கொள்வது வழக்கமாகி விட்டது. காரணம் இதோ கண்ணெதிரேயே தெரிகிறது. இந்தச் சாலையில் முன்பெல்லாம் இருபக்கமும் இருந்த அடர்த்தியான புளிய மரங்கள் நினைவில் கூட மங்கலாகத்தான் தெரிகின்றன. சாலை விரிவாக்கம் என்ற வசதிக்காக எவ்வளவு பெரிய விலையைக் கொடுத்திருக்கிறோம்? ஐம்பது கிலோமீட்டருக்கு மூன்று முறை ஜூஸ் குடிக்க வண்டியை நிறுத்துமளவு வெக்கை.

காலை 10 மணிக்கெல்லாம் பயிற்சி நிலையத்திற்கு வரச் சொல்லித்தான் ஆர்டர். ஆனால் பூத் ஆர்டர் வருவதற்கு எப்படியும் 12 மணிக்கு மேலாகும் என்பதால் எல்லோரும் 1 மணிவாக்கில்தான் வருவார்கள். எங்கள் குழுவில் எல்லோரும் ஆண்கள். வழக்கமாகத் தேர்தல் பணிக்கெனக் குழுக்களைப் பிரிக்கும்பொழுது ஆண்களும் பெண்களும் இருப்பது போலத்தான் பிரிப்பார்கள். ஏனென்றால் பெண்களால் அனைத்து உடல் உழைப்பு வேலைகளையும் செய்ய முடியாது. மேலும் பூத் ஏஜெண்டுகளைச் சமாளிப்பது அத்தனை எளிதல்ல. முழுக்கப் பெண்களென்றால் எளிதாக மிரட்டி தேர்தலை அவர்கள் விருப்பத்திற்கேற்றவாறு நடத்தத் துவங்கி விடுவார்கள்.

என்னுடன் கடந்த உள்ளாட்சித் தேர்தலுக்காக வந்த ஒரு டீச்சர் அவர் அனுபவத்தைப் பகிர்ந்திருந்தார். அதற்கு முந்தைய சட்டமன்றத் தேர்தலில் அவர்களது பூத்தில் பிரச்சனையாகி விட்டதாம், கற்களாய் பறக்க, கதவு, ஜன்னல்களைத் தாளிட்டுக் கொண்டு பதுங்கி இருந்தார்களாம். வேனில் போலிஸ் படை வந்தபின்புதான் தேர்தல் தொடர்ந்ததாம், ஆனாலும் எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் அந்த டீச்சர்தான் என்று அவரை மட்டும் தாக்கக் காத்திருந்தார்களாம், உடன் இருந்த மற்றொரு டீச்சரிடம் அவரது காரிலேயே வந்து விடுகிறேன் என்று சொன்னதற்கு, கண்டவங்களைல்லாம் கார்ல ஏத்த முடியாது என்றாராம்.

“அடுத்த நாளே லோன் போட்டுப் புதுசா கார் வாங்குனேன் சார், அதுவரை எனக்குக் கார் வாங்கனும்ங்கற எண்ணமே வந்ததில்லை, அவங்க கார்ல நான் போய் ஏதாவது பிரச்சனையாகி அவங்க காருக்கு ஏதாவது ஆகிருந்தா கூட அவங்களுக்குப் புதுக் கார் வங்கி கொடுத்துருப்பேன் சார்”

மனிதர்களுக்கு அவர்களை அவமானப்படுத்தும் ஒவ்வொரு சொல்லும் வடுவாய் நின்று விடுகிறது. காலத்துக்கும் ஆறாத கணங்கள்.

நான் சென்ற பொழுது ரிசர்வ் டூட்டி ஒதுக்கப்பட்டவர்கள் தவிர்த்து அனைவருமே ஆர்டர்களை வாங்கிக் கொண்டு சென்றிருந்தார்கள். எனக்குப் பக்கத்திலேயேதான் கொங்கணாபுரம் பாய்ஸ் ஸ்கூலில் ஒரு பூத்தினை ஒதுக்கியிருக்கிருந்தார்கள். கடுப்பாக இருந்தது. தேர்தல் முடித்து விட்டு இரவில் வீடு திரும்ப மீண்டும் 50 கி.மீ வண்டி ஓட்ட வேண்டும்.

பூத்துக்குச் சென்றால் வகுப்பறை செட்டப்பில் அப்படியே இருந்தது. எந்த ஏற்பாடும் செய்யப் பட்டிருக்கவில்லை. நான் மட்டும்தான் வந்திருந்தேன். எனக்கு முன்பே என் டீமில் ஆர்டர் வாங்கியவர்கள் எங்கே என்றும் தெரியவில்லை. ஃபேன் சுவிட்ச் எங்கே இருக்கிறது என்று தேடும் பொழுதுதான் மேலே சிசிடீவி கேமரா மாட்டப்பட்டிருப்பதைக் கவனித்தேன். ஆஹா என்றிருந்தது.

பிரச்சனைக்குரிய பூத் என்றால் முதல் அடையாளம் சிசிடீவி கேமரா என்றுதான் எங்களுக்குப் பயிற்சியில் சொல்லிக் கொடுப்பார்கள். ஆட்களுடன் விஏஓ வந்த பொழுது விசாரித்தேன். அவர் அப்படியெல்லாம் இல்லை, இந்த முறை எல்லாப் பூத்களிலுமே கேமரா வைக்கச் சொல்லியிருக்கிறார்கள் என்றார்.

கொஞ்ச நேரத்திற்குப் பிறகு என் டீமில் மூவர் ஒன்றாக வந்தார்கள். மூவரும் சேலம் மாவட்டத்தின் எல்லைப்பகுதிக்கு அருகிலுள்ள தலைவாசல் பகுதியைச் சேர்ந்தவர்கள். பாவம், இங்கிருந்து நேரடிப் போக்குவரத்து வசதி கூடக் கிடையாது. இன்னுமொருவர் தாமதமாக வருவதாகச் சொல்லியிருந்தார். வேண்டிய பெஞ்ச், டெஸ்க்குளை விட்டுவிட்டு மற்றவற்றை ஆட்கள் எடுத்துச் சென்றுவிட்டார்கள். அந்தப் பள்ளியில் மொத்தாம் மூன்று பூத்துகள், பக்கத்திலிருந்த கேர்ள்ஸ் ஸ்கூலில் நான்கு பூத்துகள். மீதமுள்ள மூன்று பூத்துகள் இன்னும் உள்ளே போக வேண்டுமாம். மனம் எந்தப் பூத்தில் முதலில் பெட்டியினை எடுப்பார்கள் என்று கணக்கிட்டுக் கொண்டிருந்தது. முதலில் பெட்டியை இறக்கினால் கடைசியாக எடுப்பார்கள், கடைசியாக இறக்கினால் முதலில் எடுப்பார்கள்.

அனைவரும் உடை மாற்றி விட்டு, பெஞ்சிலேயே நீட்டிப் படுத்தோம். அத்தனையையும் கேமரா வழியாகச் சேலத்தில், சென்னையில், டெல்லியில் உட்கார்ந்து யாராவது பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்கள் என்ற எண்ணம் எனக்குச் சிரிப்பை வரவழைத்தது.

மாலை 4 மணிவாக்கில் பெட்டி வந்தது. முதலில் எங்கள் பூத்துக்குத்தான் இறக்கினார்கள். போச்சுடா, அப்ப கடைசியாதான் எடுப்பாங்க என்றானது. பின்னர்தான் அடுத்தப் பிரச்சனைக்கு மனம் சென்றது.

மொத்தம் எத்தனை ஓட்டுங்க சார்?

1457

எதெ? சார் எப்படி சார் சமாளிக்கறது?

அதுக்குத்தான் டீம் போடறப்பவே ஒரு PO2 வ எக்ஸ்ட்ராவா போட்டுருக்காங்க

இருந்தாலும் பத்தாது சார், நீங்க நாளைக்குக் காலைலயே ஸோனல்கிட்ட சொல்லி ரிசர்வ்ல இருக்கவங்களை வரவச்சுருங்க சார்

அது கண்டிப்பா கேக்கறதுதான். எப்படியும் ஆயிரம் ஓட்டை தாண்டிரும்ல

1100 ஏ தாண்டும்

ரெண்டு பூத்தா பிரிச்சுருக்கலாம்

1500 தாண்டுனாதான் பிரிப்பாங்க, அடுத்தத் தேர்தலுக்குள்ள 1500 தாண்டிடும். ஆனா 1499 ல வந்து நின்னுச்சுன்னா கூடப் பிரிக்க மாட்டாங்க, அப்ப டூட்டி பாக்க வரவங்க செத்தாங்க.

நான் எத்தனை ஸ்லிப்ல கையெழுத்து போட்டு வைக்கட்டும்?

ஆயிரம் போடுங்க போதும்

ஐந்து மணிக்கு மேல்தான் இன்னொரு பிஓ2 வந்தார். நாங்களிருவருமாக Vote Slip தயாரிக்கும் வேலையில் உட்கார்ந்தோம்.

தேர்தல் நடத்த நான்கு அலுவலர்கள் ஒரு பூத்துக்கு இருப்பார்கள்.

PO - Presiding officer - இவர்தான் தலைமை - அனைத்திற்கும் இவர்தான் பொறுப்பு - இவர் நினைத்தால் தேர்தலையே நிறுத்தி கூட வைக்கலாம்.

PO 1 - Polling officer 1 - இவர்தான் வாக்காளர்களை அடையாளம் காண்பவர், அடையாள அட்டையை வாங்கி ஆளை சரி பார்ப்பவர். பட்டியலில் இந்த வரிசை எண்ணில் இருக்கிறார் என்று இவர் சத்தமாகச் சொல்வதைக் கட்சி ஏஜெண்டுகள் ஏற்றுக் கொண்ட பின்னர்தான் வாக்காளர் உள்ளேயே நுழைய முடியும்.

PO 2 - Polling officer 2 - இவருக்குக் கொஞ்சம் வேலை அதிகம். PO1 சொல்லும் வரிசை எண்ணை 17A நோட்டில் எழுதி, வாக்காளர் தரும் அடையாள அட்டை எண்ணையும் எழுதி, அவரிடம் கையெழுத்து அல்லது கைநாட்டு வாங்க வேண்டும். அடுத்து அந்த வரிசை எண்ணை Vote Slip பில் எழுதி வாக்காளரிடம் கொடுக்க வேண்டும். வாக்காளரின் கையில் மை வைத்து விட வேண்டும்.

PO 3 - Polling officer 3 - இவர் வேலை வாக்காளரின் கையில் மை இருக்கிறதா என்று பார்த்து விட்டு, அவரிடமிருந்து Vote Slip பை வாங்கிக் கொண்டு, வாக்களிக்க அனுப்புவது. வாக்களிக்கும் இயந்திரம் முழுக்க இவர் பொறுப்பு. Vote Slip கள் 50 சேர்ந்ததும் ஒரு கட்டாக்கி இரப்பர் பேண்ட் போட்டு வைத்து விடுவார்.

அதிக எண்ணிக்கையில் வாக்காளர்கள் இருப்பதால் இரண்டு PO 2 க்களை நியமித்திருந்தார்கள். ஒருவர் எழுதும் பணியையும், இன்னொருவர் Vote Slip கொடுத்து மை வைக்கும் பணியையும் செய்வது எனப் பிரித்துக் கொண்டோம். மற்ற மூவரும் பெட்டியை பிரித்து அனைத்து படிவங்களும் இருக்கிறதா என்று செக் லிஸ்ட்டினை வைத்து சரிபார்த்துக் கொண்டிருக்க, நாங்களிருவரும் 1200 Vote Slip பில் கையெழுத்திட்டு கட்டு கட்டி வைத்தோம்.

பின் பள்ளி வளாகத்தைச் சுற்றிப் பார்த்தோம். முக்கியமாகக் கழிவறை என்ன நிலையில் இருக்கிறது என்று பார்த்தோம். பெண்களுக்கான கழிவறையில் மட்டும்தான் தண்ணீர் வந்தது. சரி, காலையில் அதிலேயே அனைவரும் குளித்துக் கொள்ளலாம் என நினைத்துக் கொண்டோம்.

கொஞ்ச நேரத்தில் பூத் ஏஜெண்டுகள் வந்து பார்த்தார்கள். மேம்போக்காக விசாரிப்பது போல் கேட்டதற்கு எந்தப் பிரச்சனையும் வராது என்றார்கள். ஆனால் பாதுகாப்புக்கு வந்த போலிஸ்காரர் இந்தப் பக்கம் கஞ்சா புழக்கம் அதிகமென்றும், கண்டிப்பாகப் பிரச்சனையாகும் என்றும் கூறினார். சரி, ஐவரும் ஆண்கள்தான், ஊருக்கு நடுவில்தான் இருக்கிறோம், எதுவாக இருந்தாலும் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தேற்றிக் கொண்டோம்.

முந்தைய இரவே படிவங்களில் எழுத வேண்டியதை எழுதலாம் என்று உட்கார்ந்து பிரித்து வைத்தார்கள். காலையில் 4 மணிக்கு எழுந்திருக்க வேண்டும். பற்றாக்குறைக்கு விடிய விடிய அறையில் லைட் எரிந்துக் கொண்டேதான் இருக்கும். தூக்கம் வரும்போதே தூங்கிக் கொள்ளலாம். நாளை தேர்தலை முடித்து விட்டு எழுதலாம் என்று வாதாடி, அனைத்தையும் ஒதுக்கி வைத்து விட்டு, ஆளுக்கொரு பக்கமாகச் சாய்ந்தோம். அரைத்தூக்கம்தான்.

காலை 4 மணிக்கு எழுந்து பல் துலக்கியபடி சென்றால் சுத்தமாகத் தண்ணீர் இல்லை என்றார்கள். குளிக்காமல் இந்த வெக்கையில் எப்படி நாளெல்லாம் அமர்ந்திருப்பது? காலைக்கடன்? செல்போனில் லைட்டைப் போட்டு, பள்ளி வளாகத்தில் வேறு எங்காவது தண்ணீர் வருகிறதா என்று தேடினோம், எங்கும் இல்லை. பக்கத்துக் கேர்ள்ஸ் ஸ்கூலில் தண்ணீர் வருவதாகத் தகவல் வந்தது. காம்பவுண்ட் எகிறிக் குதித்து அங்குச் சென்றோம். அங்குப் பாத்ரூமில் தண்ணீர் வருகிறது. ஆனால் கதவு கிடையாது. ஒருவாறு சமாளித்து, அனைவரும் குளித்துத் தயாராகி வர 5 மணியானது. மீண்டும் கேமரா முன்பாகத்தான் உடை மாறினோம்.

பூத் ஏஜெண்டுகள் வரத் துவங்கினார்கள். டீயும் வந்தது. கூடவே பஞ்சாயத்தும் வந்தது. ஏஜெண்டுகளுக்காக டேபிள் போட்டிருந்த இடம் அவர்களுக்கு ஒப்பவில்லையாம். வழக்கமாக அவர்களுக்கென ஒதுக்கப்பட்ட இடம்தான் வேண்டுமாம். அங்கிருந்துதான் வாக்காளர்களைச் சரியாக அடையாளம் காண முடியுமாம்.

நாங்களும் ஏதேதோ பதிலுக்குச் சமாதானம் சொல்லிப் பார்த்தோம். இருதரப்பும் இறங்கி வராமல் விவாதம் தொடர்ந்தது. உண்மையில் பிரச்சனைக்குக் காரணம் ஃபேனுக்குக் கீழ் இடம் யாருக்கு என்பதுதான். அதை ஒருவர் உடைத்துப் பேசவும், வேறு வழியில்லாமல் நாங்கள் அவர்களுக்கு விட்டுக் கொடுத்தோம்.

5.30 க்கு மாதிரி வாக்குப் பதிவு துவங்கியது. வாக்குப்பதிவு இயந்திரத்தை அதன் பெட்டிகளில் இருந்து பிரிக்க வேண்டும். அதில் அரக்கு வைக்கப்பட்டிருந்த அட்டைவில்லைகளில் குறிப்பிட்டுருந்த எண்களை அனைவரும் குறித்துக் கொண்டார்கள்.

Control unit - இது PO3 கையாள்வார். இதில் இவர் பட்டனை அழுத்தினால்தான் வாக்காளர் வாக்களிக்க இயலும்.

VVPAT - இதில் யாருக்கு வாக்களித்தோம் என்று ஒரு சீட்டு அச்சாகி வெளிவந்து 7 வினாடிகள் காட்டி உள்ளே விழுந்து விடும்.

Ballot unit - இதில்தான் சின்னத்திற்குப் பக்கத்திலுள்ள பொத்தானை அழுத்தி வாக்களிப்பார்கள்.

இந்த மூன்றையும் இணைத்துப் பொருத்திய பின், அனைத்து ஏஜெண்டுகளின் முன்னிலையில் பதிவாகியுள்ள வாக்குகள் பூஜ்ஜியம்தான் என்று காட்டி விட்டு, மாதிரி வாக்குப்பதிவினைத் துவங்கினோம்.

ஒரு வேட்பாளருக்கு இரண்டு வாக்குகள் என்ற கணக்கில் மாற்றி மாற்றி ஒவ்வொருவராய் வாக்களித்தார்கள். அதை ஒருவர் தனியாகக் குறித்துக் கொண்டே வந்தார். அனைவருக்கும் வாக்களித்ததும் இரண்டு விசயத்தைச் சரிபார்க்க வேண்டும்.

Control unit ல் Result பட்டனை அழுத்தினால் எத்தனை வாக்குகள் பதிவாகியுள்ளன, ஒவ்வொரு வேட்பாளருக்கும் எத்தனை வாக்குகள் என்று ஒவ்வொன்றாக மெதுவாகக் காட்டும். அதை ஏற்கனவே குறித்து வைத்திருப்பதுடன் ஒப்பிட்டு சரிபார்க்க வேண்டும். VVPAT ல் இருக்கும் சீட்டுகளை எடுத்து அதில் விழுந்துள்ள வாக்குகளையும் ஒப்பிட்டு சரிபார்க்க வேண்டும்.

ஏஜெண்டுகளில் ஓரிருவர் சரிபார்க்க, மற்றவர்கள் தங்கள் செல்போனில் அனைத்தையும் படம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். வாக்கு இயந்திரம் வந்த பிறகு தேர்தலில் மாதிரி வாக்குப்பதிவு மிகவும் முக்கியமான அங்கமாகிவிட்டது. மக்களுக்கு இன்னமும் அதன்மேல் நம்பிக்கை வரவில்லை. சமீபத்தில் கூடக் கேரளாவில் எங்கோ எந்தச் சின்னத்திற்கு வாக்களித்தாலும் குறிப்பிட்ட கட்சிக்கே வாக்கு விழுவது சமூக வலைதளங்களில் வைரலானது. ஆனால் அனைத்துக் கட்சிகளிலும் ஏஜெண்டுகள் உறுதியாக இருக்கும்பட்சத்தில் எந்தப் பித்தலாட்டத்திற்கும் வாய்ப்பிருக்காது.

ஒரு கட்சியின் வளர்ச்சி என்பது சமூக வலைதளங்களில் கிடைக்கும் ஆதரவின் அளவல்ல. பூத் ஏஜெண்டுகளின் கட்டமைப்பே கட்சியின் வலிமையைத் தீர்மானிக்கும். இன்னும் சொல்லப் போனால் தேர்தல் நடத்தும் அதிகாரிகளுக்கு மூன்று கட்டமாக அரசு பயிற்சியளிப்பதை விடவும், கட்சிகள் தங்கள் ஏஜெண்டுகளுக்கு அதிகமாகப் பயிற்சியளிக்கும். அளிக்க வேண்டும். ஜனநாயகத்தை உறுதி செய்வது தேர்தல் என்றால், தேர்தல் நியாயமாக நடப்பதை உறுதி செய்பவர்கள் ஏஜெண்டுகள்தான்.

பிரச்சனையின்றி மாதிரி வாக்குப்பதிவினை முடித்து விட்டு, அனைத்தையும் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு, வரிசைப் படி அமர்ந்து விட்டு, ஏழு மணி ஆவதற்குக் காத்திருந்தோம். 6.45க்கு மேலேயே மக்கள் வரத் துவங்கி விட்டார்கள்.

சரியாக 7 மணியானதும் ஒவ்வொருவராக அனுமதித்தோம். வாக்காளரை சரிபார்த்து, கையெழுத்து வாங்கி, மையிட்டு வேகமாக அனுமதித்தாலும், இயந்திரத்தில் வாக்களிக்க நேரமெடுத்தது. ஒவ்வொருவருக்கும் 10 வினாடிக்கும் மேல் என்றானது.

இயந்திரத்தினருகே வரிசையில் கூட்டம் சேர்ந்தால் உள்ளே வாக்காளர்களை அனுமதிப்பதை நிறுத்தி வைத்தோம். பின் மறுபடியும் வேகமெடுக்கும். மறுபடியும் கூட்டம் சேரும். மறுபடியும் நிறுத்தி வைப்போம்.

அதிலும் நான் என் இடத்தருகே மக்களைத் தாமதப்படுத்த அனைவரிடமும் கையெழுத்து வாங்திக் கொண்டிருந்தேன். வழக்கமாக நேரத்தை மிச்சப்படுத்த கையெழுத்து போட தெரிந்தவர்களிடமும் கைநாட்டு வாங்குவதைத்தான் அனைவரும் செய்வார்கள். ஆனால் நான் எவ்வளவு தாமதமானாலும் ஒவ்வொருவரிடமும் கையெழுத்து வாங்கினேன். ஒவ்வொரு கையெழுத்தையும் ரசித்தேன். வயதானவர்கள் ஆங்கிலத்தில் கையெழுத்து போட்டு விட்டுப் பெருமையாக என்னைப் பார்ப்பது எனக்குப் பிடித்திருந்தது. கல்வி ஒருவருக்களிக்கும் கர்வத்தைச் சிறந்ததாக எண்ணுபவன் நான்.

ஓர் ஓய்வு பெற்ற ஆசிரியை வந்தார். அவர் நுழைந்ததிலிருந்தே எந்த வழிகாட்டுதலும் தேவையின்றிச் சரியாக அனைத்தையும் செய்தார். ஆனால் இயந்திரத்தில் அவர் வாக்களித்த பின் வரவேண்டிய பீப் சத்தம் வரவில்லை என்று மீண்டும் கூப்பிட்டு வாக்களிக்கச் செய்தோம். வரிசைப்பக்கமிருந்து “எத்தனை எலெக்சன் நடத்துனாங்க, அவங்களுக்கே திரும்பப் போட சொல்றாப்ல ஆகிருச்சே” என்ற பெண் குரலொன்றுக் கேட்டது.

வயதானவர்கள், கர்ப்பிணி பெண்கள் வந்தால் ஏஜெண்டுகளே அழைத்து உடனடியாக வாக்களிக்க ஏற்பாடு செய்தார்கள். ஏஜெண்டுகளுக்கு அனைத்து வாக்காளர்களையும் தெரிந்துருந்தது. வியப்பான விசயமில்லைதான். ஆனால் எனக்கு இந்த அமைப்புப் பிடித்திருந்தது.

குட்டிஸ்களுடன் வரும் பெரியவர்கள் கேட்கையில் சிறார்களின் விரலுக்கும் சிறியதாக மை வைத்து விட்டோம். பெற்றோர்களுடன் சென்று அவர்களும் வாக்களிப்பதை பார்த்து வந்தார்கள்.

காலை 10 மணிவாக்கில் ஒரு டீச்சரை ரிசர்வில் இருந்து எங்கள் பூத்திற்கு உதவிக்கு அனுப்பியிருந்தார்கள். அவர் வந்ததால் நாங்கள் ஒவ்வொருவராகச் சாப்பிடுவதற்கு மாற்றி விட வசதியாக இருந்தது. மதியம் 12 மணி வரை கூட்டம் வந்து கொண்டே இருந்தது. கூட்டமிருந்ததால் நேரம் போவதும் தெரியவில்லை.

முதலில் நூறு ஓட்டு பதிவானதும் Control unit ல் பதிவான வாக்குகளின் எண்ணிக்கையைச் சரி பார்த்தோம். பின் 250, 500, 750, 1000 க்கு சரி பார்த்தோம். ஒவ்வொரு முறை சரிபார்க்கும் போதும் எங்களுக்குத் திக் திக்கென்று இருக்கும். PO 1 சொல்லும் கணக்கும் ஏஜெண்டுகள் சொல்லும் கணக்கும் சரியாக வர வேண்டும். அதே எண்ணிக்கை இயந்திரத்திலும் காட்ட வேண்டும்.

பொதுவாகத் தேர்தல்களில் சில முறை ஓரிரு ஓட்டுகள் குறைவாகக் காட்டும். வயதானவர்கள் சரியாக அழுத்தாமல் சென்றிருப்பார்கள். அப்போதுதான் பிரச்சனை ஆரம்பிக்கும். அந்த வாக்கினை ஈடுகட்ட எந்தக் கட்சிக்கு வாக்களிப்பது என்று சண்டை வரும். யாருக்கும் வேண்டாம், நோட்டாவிற்குப் போட்டு விடலாம் என்றால் ஒத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்.

ஒருவேளை ஏஜெண்டுகள் பார்க்கவில்லை என்றால் யாரையாவது இன்னொரு முறை வாக்களிக்கச் சொல்லி ஈடுகட்டி விடலாம். ஆனால் இதற்குச் சாத்தியம் குறைவு. எண்ணிக்கையைச் சரிபார்க்கும்பொழுது போனில் வீடியோ ரெகார்டரை ஆன் செய்து விட்டு, ஏஜெண்ட் பக்கத்திலேயே நிற்பார்.

ஆகவே என்ன கூட்டம் வந்தாலும் ஒவ்வொருவரும் வாக்களித்த பின், சத்தம் வருகிறதா என்று சரிபார்த்து விட்டுதான் அனுப்ப வேண்டும். கொஞ்சம் கவனம் சிதறினாலும் பெரும் கலவரத்திற்கு நாம் காரணமாகி விடக்கூடும். சட்டமன்ற அலலது பாராளுமன்ற தேர்தல்களில் இது போல ஓரிரு வாக்குகளுக்குப் பிரச்சனையாகாது. ஆனால் உள்ளாட்சித் தேர்தல்களில் ஒரு வாக்கினால் வெற்றி, தோல்வி மாறும் சாத்தியம் அதிகம் என்பதால் பெரும் பிரச்சனையாகும்.

மதியத்திற்குப் பின் கூட்டம் குறைந்து கொண்டே வந்து இரண்டு மணிக்கு மேல் சுத்தமாக நின்று போனது. அப்போது ஏஜெண்டுகளை வந்து வாக்களித்து விடுமாறு சொன்னோம். இதுதான் வழக்கம்.

இனி பெரிதாகக் கூட்டமிருக்காது. கொஞ்சம் ஆசுவாசமானோம். இடையில் கண்காணிப்பு அதிகாரிகள் வந்து பார்த்து விட்டு, விவரம் கேட்டுச் சென்றார்கள். மாலை 4 மணிக்கு மேல் கூட்டம் வரத் துவங்கியது.

ஒருவர் வெள்ளையும் சொள்ளையுமாக வந்தார். அவர் வந்த நேரம் அந்த டீச்சரம்மாதான் PO 1 ஆக அமர்ந்திருந்தார். அவரிடம் அடையாள அட்டை கேட்க, பூத் ஸ்லிப்பை கொடுத்தார். ஐடி புருஃபாக வேறு ஏதாவது இருக்கிறதா என்று கேட்க அவர் கத்த துவங்கி விட்டார்.

“அப்புறம் என்ன மயித்துக்கு இதைக் கொடுக்கறிங்க? ஏன் இதுல போட்டோ இல்லை, நாங்களா அச்சடிச்சுக் கொண்டு வர்ரோம், நீங்கதானே வூட்டூட்டுக்கு கொடுக்கறிங்க? அறிவில்லை உனக்கு?”

ஏஜெண்டுகளில் சிலர் எழுந்து வந்து விட்டார்கள். பூத்துக்கு வெளியே இருந்த போலிஸ்காரரும் உள்ளே வந்து விட்டார். ஆனாலும் அவர் சத்தம் நிற்கவில்லை.

“என் பையன் காலைல ஒருமணி நேரமா நின்னுட்டு இருந்துருக்கான், அப்புறமா திருப்பி அனுப்பிருக்கிங்க, ஏன் பூத் ஸ்லிப் வாங்கிட்டு ஓட்டு போட விட்டா ங்கொப்பனூட்டு குடியா முழுவி போயிடும்?”

திரும்பி ஏஜெண்டுகளிடம் ஆரம்பித்தார்.

“ஏன் உங்க யாருக்குமே எம்பையனை தெரியாதா? ஒருத்தங்கூடச் சொல்லி விட மாட்டிங்களாடா?”

அனைவரும் அமைதியாக அவரை வாக்களிக்க நகர்த்த, என்னைத் தாண்டி சென்றவரை

“சார், கையெழுத்து போட்டு போங்க சார்” என்றேன்.

“என்னது, கையெழுத்து போட்டு போ வா? என்னா சொன்ன?”

“சார் கையெழுத்து போட்டுப் போங்கன்னுதான் சார் சொன்னேன்”

அவரது உடல்மொழி என்னை அடிக்கத் தயாராவதை அனைவராலும் உணர முடிந்தது. கை ஓங்கினால் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று நானும் தயாரானேன். இருவரையும் கவனித்து, அவரை இருவரும் என்னை இருவரும் பிடித்துக் கொண்டார்கள். நான் அமைதியாகத்தான் இருந்தேன். ஆனால் அவர் திமிறினார். திட்டினார். குடிமகன்.

நான் கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டிருந்த நோட்டினில் விவரங்களை எழுதி விட்டு, ஒவ்வொரு முறையும் திருப்பி, எதிரே இருப்பவரிடம் கையெழுத்து வாங்குவது தாமதமாவதோடு, பேப்பர் கிழியக்கூடும் என்பதால் அவர்களிடம் தலைகீழாகவே கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டிருந்தேன். அதாவது நான் எழுதும் விவரங்கள் என் பக்கம் நேராகவும், அவர்கள் போடும் கையெழுத்து அவர்கள் பக்கம் நேராகவும் இருக்கும்.

கூச்சல் போட்டு அமைதியானவர், பேனாவினை வாங்கிக் கையெழுத்து போடும் போது, நோட்டினை திருப்பிப் பார்த்தார். கையெழுத்துகள் தலைகீழாகத் தெரியவும் மீண்டும் திருப்பிப் பார்த்தார். இப்போது நான் எழுதியவை தலைகீழாகத் தெரிந்தன. மீண்டும் திருப்பினார். அவரது தடுமாற்றம் எனக்குள் சிரிப்பை வரவழைக்கவும் இயல்பானேன்.

“சார் அப்படியே போடுங்க” என்றேன். கையெழுத்திட்டவர் மை வைக்கையில் அமைதியாக வைத்துக்கொண்டு சென்று வாக்களித்து விட்டு வந்தார்.

பாவம் தான் பாவம்தான்

அவர் வெளியே சென்ற பின் அந்த டீச்சர் சத்தமாகப் பேச தொடங்கினார்.

“குடிச்சுருந்தா என்ன வேணா பேசலாமா? எல்லாரும் அவரைச் சமாதானப்படுத்திட்டு இருக்கிங்க? அவரை வெளியே இல்லை அனுப்பிருக்கனும்?”

யாரும் பதில் பேசவில்லை. மீண்டும் தொடர்ந்தார்.

“அந்தச் சார் மரியாதையாதாங்க சொன்னார், அதுக்கே அடிக்கற மாதிரி வர்ராரு?”

நான் சிரித்தபடி

“எல்லாம் குடி போதைங்க, விடுங்க”

என்று அவரைச் சமாதானப்படுத்த முயன்றேன்.

ஏஜெண்டுகள் பக்கம் திரும்பி

“யாருங்க அவரு?”

“நல்ல மனுசன்தான் சார், ஆளுங்கட்சி வேட்பாளரோட சொந்த பங்காளிதான், ஆனா குடிச்சா இப்படி ஆகிடறார்”

“என்னங்க பெரியாளுங்கறிங்க, என்னை மாதிரி ஆளுங்க கிட்ட போய் அவர் அப்படி நடந்துக்கலாமா? அதுவும் குடிச்சுட்டு?”

“இந்தக் கொரனால அவர் சம்சாரம் போய்ட்டாங்க, அடுத்து கொஞ்ச நாள்ல அவர் மூத்த பையன், அதுக்கு அப்புறம்தாங்க இப்படிக் கட்டுப்பாடில்லாம குடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாரு.”

“ஓ, பாவம்தான் அதுக்குன்னு பொது இடத்துல பொது வேலை பார்க்க வந்தவங்க கிட்டய்யா வீரத்தை காட்டறது?”

அதன்பின்னர் தேர்தல் முடியும் நேரம் கொஞ்சம் கூட்டம் வரும் என்று எதிர்பார்த்தோம். இல்லை. 1062 வாக்குகள்தான். ஏஜெண்டுகள் கொடுத்த பில்டப்பிற்கு 1300ஐ தாண்டியிருக்க வேண்டும்.

சரியாக 6 மணிக்குத் தேர்தலை முடித்துக் கொண்டோம். எத்தனை வாக்குகள் பதிவாகியுள்ளன என்று வாக்குப்பதிவு இயந்திரத்தில் காட்டி, மற்ற படிவங்களில் குறிப்பிட்டுக் கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டோம்.

அடுத்து எனக்கு வேலை. வாக்காளர் அடையாள அட்டையைக் காட்டி வாக்களித்தவர்கள் எத்தனை பேர்? மற்ற அடையாள அட்டை எத்தனை பேர்? கணக்கிட்டுச் சதவீதம் தர வேண்டும்.

7.30 வாக்கில் வேலையெல்லாம் முடிந்தது. ஆனால் பெட்டி எடுக்க 10 மணிக்கு மேலாகும் என்று தோன்றியது.

முந்தின தின இரவிலிருந்தே எங்களுக்கான உணவிற்கான பொறுப்பு வருவாய்த்துறையைச் சார்ந்தது. கடைசி வேளை உணவென்பதாலோ என்னவோ உப்பமாதான் வந்தது. அதற்கும் பங்குக்கு எங்களுடன் காத்திருக்கும் ஏஜெண்டுகள் வந்தார்கள். பகிர்ந்துண்டோம்.

அதன்பின் என்ன வேலை? வண்டி வரும்வரை காத்திருக்க எதற்கு அறைக்குள் அடைந்திருக்க வேண்டும்? பள்ளி மைதானத்தில் நாற்காலியை எடுத்துப்போட்டு அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.

ஏஜெண்டுகள் கடந்த தேர்தலின் போது, இதே பூத்திற்கு நால்வரும் பெண்களாக வந்த கதையைச் சொன்னார்கள். அதில் ஒருவருக்கு இந்த நபர் ரூட்டு விட, அவர் எதுவாக இருந்தாலும் சொந்த சாதியில் மட்டும்தான் என்று சொல்லி விட்டாராம்.

எனக்கென்ன ஆச்சர்யம் என்றால் காதலில் கல்யாணத்தில் சாதி பார்ப்பார்கள். கள்ளக்காதலிலுமா? கேட்டே விட்டேன்.

“அப்படியில்லைங்க. அந்தாள் கூட எங்கேயாவது போக வர இருக்கையில யாராவது பாத்து கேட்டா, சொந்த சாதின்னா சொந்தக்காரங்கன்னு சொல்லி சமாளிக்கலாம். அதுக்குதான். மத்தபடி இதுல என்ன சுத்தம் வேண்டிக் கிடக்கு?”

பேச்சு அப்படியே சாதியில் துவங்கி அரசியலில் இருப்பவர்கள் எப்படிச் சாதி பார்க்கிறார்கள் என்று போனது.

தாங்களெல்லாம் சாதி பார்ப்பதில்லை. வீட்டு, விசேசத்திற்கும் செல்வோம், சாப்பிட மட்டும் மாட்டோம், கடையில் பார்ட்டி வைக்கச் சொல்லி விடுவோம். அடுத்தத் தலைமுறையில் இதுவும் மாறும் என்றனர்.

அப்படியே ஒவ்வொருவராய் கிளம்ப, அலுவலர்கள் நால்வரும் ஏஜெண்டுகள் நால்வரும் மட்டும் மீதமிருந்தோம். ஆளுக்கொரு பெஞ்சைத் தூக்கிப்போட்டு படுத்தாயிற்று.

எனக்கு மட்டும் உறக்கம் வரவில்லை. வானம் வெம்மையாக இருந்தது. இரவில் கூட வெளிச்சமாக இருக்கும் வானம். கோடையின் கொடைகளில் ஒன்று. மனம் வெண்ணிற இரவுகள் கதையை யோசித்தது. அதைத் தொட்டு இயற்கை படம். நினைத்ததும் ஏலேலா சத்தம் நிற்காமல் மனதிற்குள் கேட்கத் துவங்கியது. மருது இந்நேரம் என்ன செய்து கொண்டிருப்பான்?

எப்போது உட்கார்ந்தவாறே உறங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. வண்டி வரும் சத்தம் கேட்டுதான் எழுந்தேன்.

மணி 12. எங்கள் பூத்திற்கருகே நின்ற பிறகு எழலாம் என்றபடி அமர்ந்திருந்தேன். ஏனென்றால் தாண்டி சென்று மற்ற இரண்டு பூத்துகளை எடுத்துவிட்டுக்கூட வரலாம்.

ஆனால் அதிர்ஷ்டம். எங்கள் பூத்திற்கு வந்தார்கள். ஒவ்வொன்றாகச் சோதித்து, சீலிட்டு, அரக்கு வைத்து, பணம் பட்டுவாடா செய்து விட்டு கிளம்ப அரை மணிக்கும் மேலானது.

அனைவருக்கும் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பினேன். நேற்று மதிய வெக்கையில் வந்த அதே பாதை. செல்லும் வழியில் தென்படும் வாக்குச்சாவடிகளைப் பார்த்தபடியே ஒரு மணி நேரம் பயணித்தேன். சிலவற்றில் இன்னும் காத்திருந்தார்கள். சிலர் முடித்துக் கிளம்பினார்கள்.

வீடு வந்து சேர மணி இரண்டானது. காலை எட்டு மணி வரை நல்ல உறக்கம். எழுந்து போனை எடுத்ததும் இம்முறையும் வழக்கம்போல் வாட்சப் குழுமங்களில் தேர்தல் பணியில் உடல்நலக்குறைவால் இறந்தவர்களின் பெயர்ப்பட்டியலும் கண்ணீர் அஞ்சலிகளும் நிரம்பியிருந்தன.